Kur forcat mpaken dhe patjetër
Do na tradhtojnë përnjimend
Dhe duhet ne, banorë të vjetër,
Të ardhurve t’u bëjmë vend.
Shpëtona atëherë, o shpirt i mirë,
Nga çdo qortim shpirtvogëlsisht,
Nga shpifjet me inat e cmirë
Për jetën që na la në bisht.
Nga ndjenjë e ligësisë së fshehur
Për botën që ndryshon nga dje,
Ku vijnë të rinj dhe rrinë ngrehur
Në sofrën që e shtruam ne.
Nga vrer i ndjenjës së helmuar,
Që më me rrymën s’ecën dot,
Që plot të tjerë janë ftuar,
Të tjerë shkojnë përpara sot.
Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:
