Opinion nga Ylber Sahitaj.
Kur gazetaria humb busullën
Nga informimi te fushatat e turpit publik
Në një kohë kur media ka fuqinë e jashtëzakonshme për të informuar, edukuar dhe mbrojtur vlerat e një shoqërie demokratike, disa portale, për fat të keq, kanë zgjedhur rrugën e kundërt, atë të sensacionalizmit dhe denigrimit.
Shembulli më i freskët është ai i portalit Sinjali, i cili, në vend të raportimit të balancuar etik dhe profesional, ka nisur një lloj “kryqëzate” publike kundër një institucioni edukativ siç është shkolla ISP. Duke shpërndarë tituj tendenciozë, ky medium jo vetëm që bën një përpjekje të ulët për klikime, por edhe rrezikon të dëmtojë padrejtësisht reputacionin e një institucioni që ka për detyrë të edukojë dhe jo të hakmerret.
Po si ka arritur gazetaria në këtë pikë? Kur një rast individual, për të cilin askush nuk mohon se mund të jetë trajtuar me seriozitet, shndërrohet në një armë për të vrarë imazhin e një tërësie të tërë, atëherë më nuk kemi të bëjmë me gazetari. Kemi të bëjmë me gjykime të shpejta e me një etje të sëmurë për trafik digjital në dëm të etikës.
Çfarë mesazhi u dërgohet të rinjve, prindërve dhe mësimdhënësve kur një media vendos të trajtojë një shkollë të tërë përmes lentes së një incidenti? A nuk e njollosim kështu vetë edukimin që pretendojmë ta mbrojmë? Dhe, më e rëndësishmja, ku është përgjegjësia morale e një redaksie që zgjedh të shndërrojë një problem individual në një linçim publik kolektiv?
Nuk është hera e parë që mediat e dobëta ndërtojnë narrativa mbi hijet e të tjerëve, por është koha të thuhet qartë që ky nuk është shërbim për publikun, por dhunë e maskuar si lajm.
Ne si shoqëri duhet të jemi të vëmendshëm kur mediat e kalojnë vijën, jo për të heshtur lirinë e fjalës, por për të kërkuar dinjitet në fjalën e lirë.
Sepse, në fund të ditës, gazetaria nuk matet me numrin e “likes”, por me peshën e së vërtetës që zgjedh të mbrojë.
